Om 10 voor 2 passeer ik het bord Geldermalsen. Ik kijk nog eens op mijn horloge.. 10 voor 2. Het staat er echt. Om iets voor 12 gooide ik mijn lege koffiebekertje in de vuilnisbak van een Amsterdams tankstation, liet me in mij Strada zakken, trok de nieuwe racekap over mijn hoofd en reed het fietspad op. Die kap is echt wonderbaarlijk. Zonder veel moeite en rijd ik netto 35 per uur, ga er dan maar van uit dan ik met al het oponthoud (veerpont/stoplichten) steeds tegen de 40 zat. Terwijl ik toch echt 3 weken niet gefietst heb wegens vakantie en de heenrit ook al in de benen had.

Afspraak was 11 uur aan de Stadskant van de Schellingerwouderbrug. Klokke 11 uur kwam Wim Schermer aangefietst met mijn kap op zijn fiets. Net toen ik wilde vragen of hij alleen was, kwam Kees de brug afgestoven. Na wat gebabbel over banden, viziertjes en alles wat de velomobiel nog 1/10e sneller maakt hebben we de kap gepast. En hij past perfect. Mooi vlak van boven, niet te hoog en niet te laag: perfect! Rond half twaalf afscheid genomen, maar vanaf vanochtend 7 uur nog steeds geen koffie gescoord. Ik ben geen echte junk, maar 1 flinke bak moet ik toch voor elven hebben anders functioneer ik niet. Dus naar het tankstation en een lekker bakkie genomen. Na een paar kilometer wist ik dat ik verkocht was. Met een beetje druk op de pedalen blijf je al hoog in de 30 rijden. Als je stilstaat of een brug op moet gooi je het vizier helemaal open en krijg je prima ventilatie. Eigenlijk nog meer dan met een los vizier, zoals ik gewend ben. Op klinkerweggetjes is er een wel een rammel, volgens mij alleen rechtsboven. Waarschijnlijk rammelt het lexan daar tegen de carbon hoed. Moet makkelijk op te lossen zijn. Ondanks het benauwde weer geen beslagen vizier en eigenlijk had ik het helemaal niet heet. Het grappige is dat je al rijdend het vizier open kunt zetten. Je voelt dan flinke wind wat natuurlijk aangenaam is, maar de snelheid zakt direct terug (ofwel, je voelt dat je meer inspanning moet verrichten). Uiteindelijk is het laatste minder aangenaam en zet ik het vizier weer snel op een kier. Dan maar wat meer zweet maar minder inspanning is toch prettiger. Het bleef verder droog op de terugweg, dus over regen en een kap kan ik nog niks zeggen.