De Bilt via Beusichem

Nog 1 week tot de oliebollentocht en ik weet nog steeds niet zeker of we in Beusichem op zondag om half 7 de veerpont op kunnen. Mooie smoes om dat vandaag eens uit te zoeken en de route naar De Bilt te verkennen. Tot mijn opluchtig vertelde de veerbaas me dat de pont iedere dag vaart van 6.30 tot 22.30 en ja...ook op zondag. Volgens de routeplanner zou ik nu na Beusichem het beste via Werkhoven en Bunnik oostelijk om de Uithof heen kunnen fietsen. In de Bilt kom ik dan weer op de oude vertrouwde route die we verleden week reden. Deze route mag dan iets om zijn, de weg ziet er veel mooier (goed asfalt) uit en je kunt lekker doorrijden. In Bunnik 1 stoplicht en als snel zie ik het UMC en de hoge universiteitsgebouwen van de Uithof. Nog 1 rare rond lopende oprit naar de brug over de A2 en ik ben in De Bilt. Dat moet lukken volgende week!

Terug ga ik weer door de bossen van Amelisweerd en rijd ik door Houten. Daar viel letterlijk iemand om van verbazing toen hij mij in mijn giraffe-Quest zag zitten. Het was een hardloper die te lang naar mijn banaan staarde en zodoende een paaltje op het voetpad omver liep. Het paaltje gaf niet mee en dus lag de loper plat op de grond. Ik zag dat hij weer opkrabbelde, dat is vast wel goed gekomen. Twee tellen later werd ik gefilmd door een passant. Het blijft een bijzondere verschijning denk ik. In Houten toch weer even mis gereden, wat lijken die straten toch op elkaar, maar wel Fietsstad nummer 1 van Holland las ik pas. Vier uur thuis. De schade valt mee, de route via Beusichem is slechts 2 km langer.

Rem

De laatste tijd werkt mijn linkervoorrem niet meer. Het enige wat hij doet is abrupt het wiel blokkeren. Met een flink slipspoor tot gevolg en te veel slijtage van mijn Kojak. Herman de Ridder was zo vriendelijk om mijn wiel en veerpoot mee te nemen naar Velomobiel.nl. Hij moest daar toch heen om zijn Limit na te laten kijken. Uiteindelijk werd de rem vervangen en tevens rubbers en een afdichthoes. Verder is er een naafdop gemonteerd (zou vuil moeten weren). Mooi werk! 's Avonds bracht Herman het wiel weer retour en heb ik het direct weer gemonteerd. Dat lukte maar half want mijn remkabel blijkt nu te kort te zijn. Dan zondag maar een rit met 1 werkende rem. Op goed geluk...

verkenning route oliebollentocht

Zondag 28 december is het oliebollentochtdag! Een jaarlijks terugkerende velomobielentocht tussen kerst en oud en nieuw met als afsluiting: oliebollen eten. Dit keer wordt hij verreden in Almere Herman de Ridder (Limit) en ik hebben besloten om die tocht te rijden in Almere. Omdat het ''maar'' 75 km naar Almere is willen we ook de heen en terugreis per velomobiel volbrengen. Wij hebben de routeplanner van de Fietsersbond er maar eens op los gelaten: Tricht - Almere, profiel: makkelijk doorrijden... De route gaat via Culemborg - Schalkwijk - Houten - Amelisweerd - De Uithof - De Bilt - Lage Vuursche - Huizen - Brug A27 - Almere. We besluiten de route tot de brug A27 te verkennen. Zaterdagochtend om half negen ontmoet ik Herman bij station Geldermalsen. Het is ijzig koud weer, stevige zuidoosten wind, paar graden onder nul. Gelukkig heb ik mijn fietsoverschoenen aan en heb ik nu eens geen last van koude voeten. Met een snelheid van ongeveer 35 per uur rijden we op Culemborg af, daar nemen we de pont naar Schalkwijk. In Houten is het even zoeken, maar gelukkig is de track van de fietsersbond goed te zien op de topokaart van de Garmin-GPS. Steeds als ik even twijfel pak ik de GPS en zie ik het zwarte kruimelspoor in beeld en de pijl die aanwijst waar we rijden. Amelisweerd en de Uithof is weer bekend terrein en in De Bilt weet ik een Vandervalk wegrestaurant. Het is namelijk half tien en er is nog geen horeca verder open. Heerlijk fietsersvoedsel toch.... koffie, appelgebak,slagroom. Na nog een lekker bakkie kruipen we weer in ons hol en fietsen ons warm. Buiten de quest is het echt bar koud, maar met een muts op en een Buff voor het gezicht is het prima te doen. In Bilthoven is het fietspad eigenlijk te smal. ongeveer 1,5 meter breed, maar het moet bereden worden in twee richtingen: waardeloos, werk voor de fietsersbond! De weg durf ik niet op, die is smal en heel druk. Gelukkig slaan we bij Den Dolder linksaf naar de lage vuursche. Mooie rustige bossen en veel minder verkeer. De route loopt ook langs de hoge vuursche via een bospad in noordelijke richting. Wel mooi, maar smal en waarschijnlijk tijden de oliebollentochtdag in het donker slecht te zien. Naar Huizen is het een lang recht breed fietspad: prima. Vlak voor de Stichtse brug besluiten we om de Fietsrouteplanner te activeren en naar huis te navigeren. De route gaat via Baarn: leuk, een andere route dus! Maar bij de tweede rotonde wil de routeplanner iets heel anders dan mogelijk is.. Rotonde rechtsom terwijl we alleen linksom kunnen. We rijden richting Baarn, maar zitten niet meer op de route. De Planner gaat herberekenen maar stelt vervolgens geen andere route voor: lastig! Af en toe hoor ik een piep en is er een afslag in beeld maar zie ik niet waar we zijn. Ik word boos op dat ding! In Baarn moeten we rechtsaf terwijl de orginele route over Soest zou gaan. We besluiten om weer naar de Lage Vuursche te rijden en vanaf daar dezelfde route terug te nemen. Met als voordeel dat de route dan goed in onze kop zit. In Amelisweerd is de koffietent nu wel open en laten we ons de pannenkoek met drank (biertje) goed smaken. Genoeg energie voor het laatste stuk richting Culemborg weer. Op de pont vragen we voor de zekerheid even hoe laat de eerste pont op zondag vaart. We schrikken van het antwoord: 9 uur! Dan kunnen we op zondag 28-12 dus helemaal niet over Culemborg!! Volgens de veerbaas gaat de pont in Beusichem (15 km verderop oostenlijk) wel vroeger: 6.30. De route zal dus toch nog aangepast moeten worden. Rond vier uur komen we weer in Tricht aan. Herman rijdt direct door naar zijn douche in Zaltbommel. We zitten er aardig door, maar hebben goede moed voor de tocht over twee weken. Nu 123 km op de teller voor vandaag maar over twee weken 100 meer.

Nog eens banden

Ondanks dat ik best tevreden was over de Marathon plus banden wil ik toch proberen de snelle kojaks lekvrij te maken met anti-lek-lint: anti-platt genaamd. Dit lint is in verschillende breedtes te verkrijgen maar ik heb gekozen voor de 19 mm versie (geel) omdat het contactvlak met de weg niet zo breed is. En omdat de soepele wangen op deze manier niet benadeeld worden. Het probleem met deze linten is dat ze mooi in het midden moeten blijven en er mogen geen scherpe randen zijn. Daarom heb ik de linten eerst vastgelijmd met Bison Tix en daarna op verschillende plekken vastgezet met ducktape. Het resultaat ziet er mooi uit. Nergens scherp en het lint mooi in het midden. Het omleggen ging prima zonder rare slagen en de druk is nu 7 bar. Nu maar hopen op geen (of een enkele) lekke band. En natuurlijk meer snelheid en comfort.

Ritje Waal

Vandaag een mooie rit langs de waal. De snelheid is er een beetje uit. Even snel doortrekken naar de 50 + lukt even niet maar ik heb sterk de indruk dat dit door de kou komt. Ik zit er ook niet echt over in; ik fiets heerlijk en nog steeds kruis ik boven de 30. Hiernaast een mooie foto van Buren. Een mooi stadje wat ik vaak tegenkom tijdens mijn ritten. Verleden week brak een bevestigingspoot van mijn stoel. Deze werd razendsnel en gratis gemaakt door Velomobiel.nl. (garantie) Wat een enorm goede service toch.. deze fiets is van 2003 en er is al bijna 50000 mee gereden. En dan nog steeds zo'n garantie. Omdat mijn stoel nu helemaal los was kon ik experimenteren met de positie in de Quest. Het blijkt dat je veel meer kunt liggen als je de stoel anders bevestigt. Ik heb een paar gaten geboord 2 cm boven de oude gaten en ik lig nu veel platter en heb geen '' houten kont'' meer. En ouderwets: ik voel mijn buikspieren weer na het fietsen omdat ik ze aanspan bij het omhoogkomen. Nog meer voordelen: ik lig dieper in de Quest dus de aerodynamica is beter en ik houd meer schouderruimte over bij de rand van de kuip. Maar bovenal: ik lig lekker ontspannen en hou het fietsen veel langer vol. Samen met Herman de Ridder heb ik mij opgegeven voor de oliebolletocht op 28 december in Almere. Erg leuk! Vooral omdat we heen en terug willen fietsen dus totaal komen we die dag op zo'n 220 km. Nou nog hopen op mooi weer.

Banden.....!!!!

Eigenlijk haat ik dit onderwerp. Op mijn toerfiets kocht ik altijd vredestein perfect banden en klaar was kees. Op mijn racefiets betekende de combi latex binnenband met Michelin pro race buitenband een hele lage rolweerstand met vrijwel geen kans op een lekke band. Luik bastenaken Luik in de regen zonder lek...geweldig. Maar bij een Quest is het anders. Het zware gewicht geeft veel druk op de banden en de lichte antilekstroken beschermen niet afdoende. Mijn Quest werd afgeleverd met Vredestein Perfect Moiree en tijdens de proefrit had ik al mijn eerste lekke band. Toch reed ik daarna nog maar 1 keer lek met deze banden. Omdat de rolweerstand aan de hoge kant was wilde ik graag Schwalbe Kojaks onder mijn Quest. Tijdens de eerste rit eerst linksvoor lek (steentje) en daarna rechtsvoor (stukje doorn). Dit is een echte raceband met raceguard lekbescherming, leuk voor wedstrijden maar ik haat het om niet op tijd ergens te zijn omdat ik een lekke band heb en dan ook nog zwarte handen. Met koude verkleumde handen een band verwisselen....is dit nog leuk? Schwalbe maakt gelukkig de Marathon plus. Deze band is vrijwel niet lek te krijgen door de smartguard antilekstrook , zie test http://www.fietsersbond.nl/dbfilestream.asp?id=2856 . Vandaag vers gekregen en meteen gemonteerd. Het monteren viel erg mee.. de hoogteslag die ik er bij de Kojak vrijwel niet uit kreeg bleef nu achterwege. De band is wel veel zwaarder dan de Kojak. Ik gebruik Schwalbe binnenbanden met Frans ventiel. Deze zijn licht en smal in vergelijking met de Vredestein BB. Bovendien blijven deze banden zeer lang op druk, veel langer dan binnenbanden met een hollands ventiel. Met de banden opgepompt tot 7 bar was ik klaar voor de eerste test. Zouden ze nog snel zijn?? Het acceleren ging prima.. ik reed door tot een lekker tempo wat makkelijk vol te houden. Met mijn oude banden zou ik nu in de 30 moeten rijden weet ik. Een blik op de snelheidsmeter: 32 per uur. Dat viel niks tegen! En dat met tegenwind. Op een mooi lang fietspad langs de betuwelijn wil ik mijn topsnelheid meten. Een beetje wind mee en een graad of 8. Kap op de fiets, jack uit en alles uit de kast. Ik kwam tot een max van 52 per uur. Dat is redelijk normaal voor mij, ik rijd nooit veel harder. Heb in de zomer eens 58 gehaald met flinke wind mee maar de 60 heb ik op mijn teller nog niet gezien. Het comfort op klinkers was ook goed, goede grip...dus wat zou ik tobben: dit zijn mijn banden!

Betuwse Fruittocht ??

Het zal ongeveer een half jaar geleden zijn toen ik via de google ligfiets-discussielijst het idee opperde om ergens in de betuwe met wat meer velomobilisten een gezamenlijke tocht te maken.
Via e-mail kreeg ik contact met Astrid en Herman uit Zaltbommel en Rob uit Gorinchem.
Het lukte met de eerste twee om een afspraak te maken op afgelopen zaterdag, half tien bij kasteel (en gemeentehuis) Neerijnen.

Astrid had net sinds een week haar gloednieuwe Versatile in bezit. Wat een schitterend ontwerp is dat toch. Ik hoop van harte dat ik ooit nog eens op die manier in een Quest kan stappen. Ze moest echter nog erg wennen aan het fietsen. Haar vriend, Herman, heeft haar oude Velomobiel overgenomen: een Limit! Lijkt erg op een Mango vind ik, maar dan van Carbon. Ik geloof dat het de opvolger is van de Alleweder.

Dus een kluppie met drie verschillende velomobielen...dat is natuurlijk wel erg leuk om te zien en redelijk uniek gezien de reacties van alle fietsers en wandelaars die we tegen kwamen. Ik ben nog nooit zo vaak op de foto gezet tijdens een fietstocht. We besloten eerst langs de Waal naar Tiel te fietsen en daar een koffietent op te zoeken.

Naast het treinstation van Tiel is het cafe/restaurant Buitensporig gevestigd alwaar we heerlijke koffie hebben genuttigd. Deze tent wordt gerund door mensen met een verstandelijke en/of geestelijke beperking (http://www.buitensporigeten.nl/)

De fietsen stonden op het stationsplein en konden we mooi in de gaten houden vanuit het cafe

Dat was overigens wel nodig ook want diverse mensen bogen zich over die vreemde projectielen en wilden er het liefst in gaan zitten. Na veel kletsen over natuurlijk fietsen en alles wat daar mee te maken heeft vervolgden we onze tocht via de andere oever van de Waal terug naar Zaltbommel. Het weer was schitterend; blauwe lucht en een fris briesje, net genoeg om het niet te heet te krijgen. Totaal ongeveer 70 km gefietst schat ik. In Zaltbommel weer afscheid genomen met de belofte dat we vaker zo'n tocht organiseren. De kruissnelheid ligt ong. tussen de 25 en 30 km per uur. Dus mochten er meer liefhebbers zijn....stuur een berichtje!

Korte tochten

September begon zeer nat. Ik was niet in de gelegenheid om lange tochten te maken wegens werk en drukte, maar een ontspannende korte rit heb ik vaak gemaakt. Even frisse lucht snuiven, genieten van de natuur en af en toe gas geven. Hiernaast een foto van een avondrit in de regen. Genomen op de appeldijk van Tricht. Links de mooie linge, fantastisch gebied. Ik ben blij dat ik hier woon.









Hiernaast een foto tijdens beter weer. Een rondje fietsen naar Culemborg. Gezicht op de spoorbrug over de Lek. Vlakbij huis kwam ik een bekende tegen, die uit zijn auto riep: Hoi paul, laat eens zien hoe hard je kunt. Oke, ik gaf gas en dook wat dieper in mijn quest. Jammer dat ik mijn aerodynamische kap niet had, maar ik kwam toch tot de 55 per uur, vertelde de man in de auto. Leuk !

Aanpassingen

Vanaf februari 2008 tot nu heb ik wat kleine dingen aan de Quest veranderd of toegevoegd. Droog rijden is voor mij heel belangrijk en ik was al lang geinteresseerd in het Versatile-dakje. In maart heb ik het dakje aangeschaft en in eerste instantie gemonteerd met klitteband. Echter..bij veel wind trekt het dakje los en wordt het gevaarlijk rijden met een hand aan het stuur en de andere aan het dakje geklemd. Ik wil dus vaste ogen op de Quest om het dak stevig te verankeren. Omdat de schaal van een Quest dun en teer is heb ik hem op de plekken waar de ogen komen versterkt met glasvezelmatten (3 op elkaar) Vies stink klusje. Ik ben niet zo'n lijmsnuiver, maar het is goed gelukt. Het dak zit nu heel stevig en met extra breed klitteband op de neus goed vast. Ik durf flink te duwen en te trekken aan het dak: geen centje pijn. Als je goed op de foto kijkt zie je dat het deksel op het instapgat ingeknipt is voor extra ventilatie. Normaal kan je in de zomer nl prima zonder deksel rijden, maar als je het dakje gebruikt en het regent flink MOET het deksel erop, anders regent het naast het dakje in. Vaak te warm, maar met deze "zomerdeksel" blijf ik droog en koel.

Verder heb ik een windschermpje gemonteerd (ook van Versatile). Dit om de aerodynamica te vergroten. De lucht wordt voor het instapgat "omhooggebogen" . Iets wat de deksel ook doet, maar hier rijd ik liever niet altijd mee. Nog een voordeel: minder last van inregenen bij wind van voren; mijn bril blijft vrijwel droog.

What else? Klein onderhoud. Remkabels vervangen, oude voorbanden vervangen door nieuwe Vredestein Perfect Moirees (35-406). Achterband vervangen door een Schwalbe Kojak 35-406

Als de perfects op zijn zal ik ook deze vervangen door Kojaks want dit is een heerlijke band: snel, comfortabel en smal genoeg voor een volledige stuuruitslag. En ik heb de 170 mm cranks vervangen door langere: 175 mm. Hier was ik aan gewend en ik heb sterk de indruk dat ik hier sneller mee fiets. Gelukkig heb ik niet van die hele lange benen en kom ik niet tegen de bovenschaal met mijn knieen.

hoe is het gekomen?

Snel ,droog en comfortabel fietsen. Dat kan alleen maar met een quest. Vandaar dat ik op 26 januari 2008 de Quest van Marjolein Schoot heb gekocht. Deze Quest is gemaakt in 2003 door Velomobiel.nl . (afleverdatum 1 sep 2003) en heeft op 26 jan 2008 45603 km gelopen. Deze vrouw heeft dus gem 8000 km per jaar gereden en dat vind ik zeer bewonderenswaardig. De fiets heeft weinig schade opgelopen. Wat "kraakjes" hier en daar maar dat hoort bij een Quest van deze leefijd. Hij is duidelijk goed verzorgd en is altijd droog en warm in een garage gestald. Marjolein heeft de Quest beplakt met reflecterende stickers in de vorm van Giraffe-vlekken. Dit geeft extra veiligheid in het donker. Al met al ben ik zeer gelukkig met deze aanwinst. Door de goede (3) koplampen kan ik nu prima op de slecht verlichte wegen van de Betuwe rijden en rijd ik altijd warm en droog. Bij warmer weer kan ik altijd nog gebruik maken van mijn twee andere ligfietsen: M5-shockproof en een M5-Low-racer met tailbag. En mijn Colnago C40 racefiets gebruik ik als ik meerijd in een recreatieve wielrenclub. Ik ben echt in mijn element als ik fiets: ik snuif de frisse lucht (niet altijd), zie veel mooie dingen en "beleef" het landschap zoals het is. En verbeter meteen mijn conditie zodat ik minder last heb van mijn Astma.